وصیت نامه

روزی فرا خواهد رسید که جسم من روی ملافه سفیدی بر روی تختخوابی در بیماستان قرار خواهد گرفت.

در چنین لحظه بخصوصی دکتر اعلام خواهد کرد که مغز من از کار افتاده است وبا تمام کوشش ها واقدامات،زندگی من متوقف شده است

وقتی این اتفاق می افتد،سعی نکن با دارو ودستگاه های پزشکی جسمم را نگه داری.همچنین مرامرده به حساب نیاور مرا در قید حیات محسوب کن وبگذار اعضای بدن من به زندگی کامل دیگران کمک کند

"چشمانم را به کسی بده که هیچ گاه نور خورشید را ندیده است"

"قلبم را به کسی بده که از بیماری پایان ناپذیر قلب رنج برده است"

"خون مرا به جوانی بده که تصادف کرده،تا زنده بماند وشاهد بازی های نوه هایش باشد

"کلیه های مرا به کسی بده که زندگی اش وابسته به دستگاه هفتگی دیالیز است

"استخوان ها وعضلات وسلول ها وسلسله اعصاب وهر ذره از جسمم را به کودکی بده که بتواندراه برود

بعد آنچه باقی ماند را به خاک بسپار تا به رشد گلها کمک کند

اگر قرار است چیزی از من را به خاک بسپاری بگذار!ضعف های من وتمام پیش داوری هایم علیه اطرافیانم باشد

گناهانم را به شیطان ببخش وروحم را به خدا بسپار

اگر میخواهی مرا فراموش نکنی،آن رفتار ویا کلامی دلنشین که کسی به آن نیاز دارد عملی کن

اگر تمام کار هایی را که خواستم انجام دهی،بدان که تا ابد زنده خواهم بود"

یکشنبه 9 بهمن 1390 - 7:19:51 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

norouz

.com

ارسال پيام

جمعه 21 بهمن 1390 7:17:22 PM

سلام عاتی بود مثل من هستید دقیقا

hossein

http://faryad-sokot.gegli.com

ارسال پيام

پنجشنبه 20 بهمن 1390 1:40:41 AM

درود و سپاس بر شما

در زندگي حقيقت را نمي توان كتمان كرد هرچند كه مي توان با تمام وجود واقعيت ها را جور ديگر جلوه داد.

موفق و پاينده

با تشكر

sara

http://softheart.gegli.com

ارسال پيام

چهارشنبه 19 بهمن 1390 10:52:14 PM

سلام نازنین بانو.. تاثیرگذار و عمیق..گفته های مذکور انسان را بیدار میکند.گرچه قسمت اول مطلبتان تنم را لرزاند..اما حقیقتی است انکار نشدنی... میترسم آن روز را می بینم می ترسم...... امیدوارم همه ی ما رو سفید نزد خدا باشیم..

موفق باشی عزیزم

daruosh